Hannah Claudia Mosmans - Onderzoeker maritieme economie en recht
Hier vertellen vrouwen uit de maritieme sector hun verhaal. Dit is het verhaal van Hannah Claudia Mosmans.
Wat doe je voor werk?
Ik doe promotieonderzoek aan de Erasmus Universiteit Rotterdam over aansprakelijkheid en compensatie bij milieuschade door schepen, met bijzondere aandacht voor nieuwe, duurzame brandstoffen in de scheepvaart. Daarnaast werk ik bij Erasmus UPT aan onderzoeksprojecten over de verduurzaming van havens en maritieme logistiek. Mijn werk bevindt zich op het snijvlak van economie, recht en duurzaamheid. Een plek waar ik elke dag kan bijdragen aan een schonere, veiligere en eerlijkere maritieme sector. Ik heb voor dit vakgebied gekozen omdat de zee me altijd heeft gefascineerd: ze verbindt landen, mensen en economieën, maar ze is ook kwetsbaar. Ik wil begrijpen hoe beleid, regelgeving en economische prikkels samen kunnen zorgen dat scheepvaart niet alleen winstgevend, maar ook verantwoord is.
Speelt het vrouw-zijn een rol in je werk?
De maritieme wereld is nog steeds sterk mannelijk gedomineerd, zeker in de juridische en economische hoek. Toch ervaar ik dat er steeds meer ruimte komt voor vrouwelijke perspectieven. Juist als het gaat om samenwerking, duurzaamheid en zorg voor toekomstige generaties. Mijn vrouw-zijn speelt niet elke dag een expliciete rol, maar ik voel wel een sterke verantwoordelijkheid om zichtbaar te zijn als jonge vrouw in dit veld. Vrouwen brengen vaak een andere gevoeligheid mee voor de samenhang tussen mens, economie en natuur. Mijn advies aan andere maritieme vrouwen is om hun intuïtie serieus te nemen: de maritieme wereld heeft behoefte aan meer stemmen die met evenveel kennis als empathie spreken.
Wat vind je het mooiste aan je werk?
De verbinding tussen kennis en impact. Dat ik mag onderzoeken hoe internationale regels en economische principes kunnen helpen om de zee te beschermen. En tegelijkertijd in contact kom met mensen uit allerlei landen, met uiteenlopende perspectieven. Daarnaast geeft het me veel voldoening om te werken aan thema’s met maatschappelijke betekenis, zoals de verduurzaming van de scheepvaart en het voorkomen van mariene vervuiling.
Tijdens mijn onderzoek sprak ik eens met een oud jurist van de Internationale Maritieme Organisatie. Hij vertelde hoe conventies tot stand kwamen met eindeloze discussies, maar ook met een gedeelde passie: het beschermen van de zee. Dat gesprek herinnerde me eraan dat de maritieme sector niet alleen draait om schepen en havens, maar om mensen en om gedeelde verantwoordelijkheid voor iets dat ons allemaal verbindt: het water.
Ik voel wel een sterke verantwoordelijkheid om zichtbaar te zijn als jonge vrouw in dit veld.
