Linda Rose Smit, stuurman en scheepseigenaar
Hier vertellen vrouwen uit de maritieme sector hun verhaal. Dit is het verhaal van Linda Rose Smit.
Wat doe je voor werk?
In 1976 verliet ik als eerste vrouw de Hogere Zeevaartschool Noorderhaaks te Den Helder. Ik voer vervolgens als stuurman bij verschillende maatschappijen, tot 1985. Ik koos voor dit beroep omdat ik, geboren met uitzicht op zee, graag op dat water mijn toekomst zag. Van 1985 tot 1993 voer ik met mijn partner, H.J.J. Zijm, op het ms Jehan, waarvan we via onze bv mede-eigenaar waren.
Speelt het vrouw-zijn een rol in je werk?
Uiteraard. In een wereld waarin de overgrote meerderheid van je collega’s man is, die vaak voor het eerst werden geconfronteerd met een vrouwelijke collega, waren daarop reacties.
Je bent niet standaard. De jongere bemanningsleden die ook net van school kwamen hadden er minder problemen mee dan degene die kort voor hun pensioen zaten. De eerste reis werd actief geprobeerd het varen ons tegen te maken. Men verwachtte ook niet dat we blijvertjes zouden zijn. Ook buiten Nederland werden ik en mijn vrouwelijke collega vreemd aangekeken. Voor het werk zelf maakte het weinig uit, iedereen kan varen.
Rond 1990 gebeurde het eens, dat het schip waar ik op voer naast mijzelf ook een vrouwelijke matroos en een vrouwelijk kok had, wat op een bemanning van zeven personen best veel is. We waren in een Nederlandse haven, waar ik na het binnenkomen de douanezaken ging regelen en startte met de laadwerkzaamheden. Er stapte een ervaren douanier aan boord, met een jonge en overduidelijk verbaasde collega, die waarschijnlijk nog geen vrouw als stuurman had ontmoet.
Eenmaal bezig met inklaren stapte de kok de messroom binnen en vroeg of we koffie wilden. Vervolgens stapte de vrouwelijke matroos binnen met de vraag welke luiken open moesten. De jonge douanier kon niet nalaten te vragen of er alleen vrouwen aan boord waren! Zijn collega en ik hebben hem zonder een krimp gezegd dat dit het geval was. Gelukkig werd er daarna op die zondagochtend geen mannelijke collega te vroeg wakker.
Wat vind je het mooiste aan je werk?
Het mooiste is de weidsheid van je werkomgeving. Daarnaast is de onregelmatige werkomgeving, de wisselende schepen, ladingen, collega’s, havens, en de steeds wisselende verantwoordelijkheden prachtig. Geen dag is gelijk. Het werk was praktisch, oplossingsgericht, logistiek en planmatig gericht, en dat paste mij. Nadat we mede-eigenaar werden van de Jehan werd het weer heel anders. Het waren heel mooie jaren, met grote lijnen, veel verantwoordelijkheid en zeer korte snelle reisjes. Het samen varen was heerlijk. We hoefden nooit meer te wachten tot de ander ook verlof zou hebben, we waren gewoon samen uit en thuis.
Men verwachtte ook niet dat we blijvertjes zouden zijn
