Patricia de Waal, Remote Control Operator bij APM

Redacteur: Britte Kramer
Fotograaf: Rick Arnold

Van landbouwschool naar haven

“Als kind had ik geen idee wat ik wilde worden. Ik heb de landbouwschool afgemaakt en ben toen gaan werken als schokdempingmonteur. Toen een kennis zeventien jaar geleden op een verjaardag tegen me zei ‘joh Patries, ze zoeken vrouwen in de haven’ ben ik eens gaan kijken. Vooral om het goede salaris, eerlijk gezegd, maar al snel vond ik het werk ook echt heel tof om te doen. In eerste instantie solliciteerde ik als carrierchauffeur, maar ik had geen idee wat een carrier überhaupt was. Dat was even schrikken. Ik was net 19, had een klein jaartje mijn rijbewijs en dát vond ik al spannend. Moest ik ineens op zo’n hoog ding gaan rijden! Op de havenschool in Rotterdam leerde ik eerst rijden in een simulator. Pittig wel.

Maar als je het eenmaal doorhebt, voelt dat heel stoer. Het is gaaf om zo’n grote machine onder controle te hebben. Maar ik was pas écht trots toen ik na zes jaar de grote bargekranen mocht draaien."

Stap naar Remote Control Operator

"Na een dubbele hernia had ik het geluk dat ik Remote Control Operator kon worden en vanuit kantoor alsnog kranen kon bedienen. Die techniek was toen net nieuw. Af en toe voel je je meer kantoorpersoneel, omdat je binnen via beeldschermen de knuppels bedient – puur op zicht, in plaats van dat je ook echt iets voelt. Maar we zitten wél op Maasvlakte 2. Via m’n ene raam kijk ik de weg op, en door het andere kijk ik naar het water, waar de kranen staan die ik bedien. Met die kranen lossen en laden we over het algemeen containers – gemiddeld zo’n dertig per uur."

Havenmentaliteit, ploegendiensten en liefde op de werkvloer

"De havenmentaliteit is over het algemeen wel wat harder. Vooral in het begin kan je daar soms even van schrikken, maar inmiddels kan ik me er redelijk in mengen. In al die jaren dat ik hier werk heb ik een aantal vrouwen zien komen, maar er ook redelijk wat zien gaan. 

Dat zal deels komen doordat de haven lang bekend stond om het zware werk, maar het enige dat eventueel zwaar kan zijn, zijn de ploegendiensten. Je werkt ook in de avonden, nachten en weekends en daar moet je tegenkunnen. Veel collega’s hebben een partner die tijdens kantoortijden werkt. Dan zie je elkaar niet gigantisch veel. Als je dat al die jaren zo gewend bent dan is het natuurlijk gewoon zo, maar als je net met elkaar omgaat is het niet altijd leuk. Voor mij scheelt het dat ik getrouwd ben met een collega. We zitten in dezelfde dienst en zijn dus op dezelfde momenten vrij. Deze week hebben we bijvoorbeeld samen ‘weekend’ op woensdag. Of de bruiloft een haventintje had? Zeker niet – maar er waren wél veel collega’s.”